Preuzmite izveštaj: Upis činjenice rođenja deteta u matičnu knjigu rođenih, dr Nikola Bodiroga

Year 2014 marks the occasion of the 60th anniversary of the 1954 Convention Relating to the Status of Stateless Persons. On this occasion, worldwide efforts will be focused on increasing awareness and improving action to address the problem of statelessness.

UNHCR's special features page on statelessness contains the most up-to-date data relating to statelessness, including nationality legislation, international law and doctrine on statelessness, case law, information on accessions to the statelessness conventions and country specific statelessness reports

Više od godinu dana od donošenja preporuke poverenice za zaštitu ravnopravnosti zbog diskriminacije koju Gradska uprava Grada Beograda vrši prema Romima koji stanuju u kontejnerskim naseljima formiranim nakon prinudnih iseljenja neformalnih naselja nisu otklonjene posledice diskriminatornog postupanja.

Radi podsećanja, poverenica je postupala po pritužbi Praxisa zbog uspostavljanja pravnog režima u kontejnerskim naseljima od strane Gradske uprave, koji ne važi za ostale kategorije stanovnika. Ovim pravnim režimom Gradska uprava propisala je da u slučaju da Romi koji stanuju u kontejnerskim naseljima ne usvoje „pravila lepog ponašanja prema predstavnicima institucija grada Beograda“, zatim ne pokažu „aktivan odnos prema naporima Grada da se socijalizuju pojedinci i njihove porodice“ ili pak ukoliko „prime goste u kontejnerima u kojima stanuju“, oni mogu biti prinudno iseljeni iz alternativnog smeštaja koji im je obezbeđen. Istovremeno, odredbe Kućnog reda koje su gradske vlasti nametnule stanovnicima kontejnerskih naselja podsticale su predrasude i stereotipe prema Romima.

Umesto izmene Kućnog reda koji je važio za stanovnike kontejnerskih naselja i usvajanja novog, Gradska uprava je u „dogovoru“ sa stanovnicima naselja donela „Pravila za bolji i zdraviji život“ kojima su preformulisana prethodna pravila Kućnog reda. Istovremeno, osim obaveze usvajanja „pravila lepog ponašanja prema predstavnicima institucija Grada Beograda“ razlozi za iseljenje iz mobilnih stambenih jedinica su ostali isti, a prinudna iseljenja Roma koji stanuju u ovim naseljima se nastavljaju.

Više od godinu dana od donošenja preporuke poverenice za zaštitu ravnopravnosti zbog diskriminacije koju Gradska uprava Grada Beograda vrši prema Romima koji stanuju u kontejnerskim naseljima formiranim nakon prinudnih iseljenja neformalnih naselja nisu otklonjene posledice diskriminatornog postupanja.

Naime, prošle godine Praxis je podneo pritužbu poverenici za zaštitu ravnopravnosti zbog uspostavljanja pravnog režima u kontejnerskim naseljima od strane Gradske uprave, koji ne važi za ostale kategorije stanovnika. Ovim pravnim režimom Gradska uprava propisala je da u slučaju da Romi koji stanuju u kontejnerskim naseljima ne usvoje „pravila lepog ponašanja prema predstavnicima institucija grada Beograda“, zatim ne pokažu „aktivan odnos prema naporima Grada da se socijalizuju pojedinci i njihove porodice“ ili pak ukoliko „prime goste u kontejnerima u kojima stanuju“, oni mogu biti prinudno iseljeni iz alternativnog smeštaja koji im je obezbeđen. Istovremeno, odredbe Kućnog reda koje su gradske vlasti nametnule stanovnicima kontejnerskih naselja podsticale su predrasude i stereotipe prema Romima.

Na osnovu ovih diskriminatornih odredbi, Gradska uprava iselila je najmanje 11 porodica (44 osobe), a gorepomenutom preporukom poverenice trebalo je da dođe do otklanjanja posledica diskriminacije. Međutim, više od godinu dana od donošenja ove preporuke Gradska uprava to nije učinila, odnosno samo je delimično postupila po preporuci.

Umesto izmene Kućnog reda koji je važio za stanovnike kontejnerskih naselja i usvajanja novog, Gradska uprava je u „dogovoru“ sa stanovnicima naselja donela „Pravila za bolji i zdraviji život“ kojima su preformulisana prethodna pravila Kućnog reda. Istovremeno, osim obaveze usvajanja „pravila lepog ponašanja prema predstavnicima institucija Grada Beograda“ razlozi za iseljenje iz mobilnih stambenih jedinica su ostali isti, a prinudna iseljenja Roma koji stanuju u ovim naseljima se nastavljaju.

Više od godinu dana od donošenja preporuke poverenice za zaštitu ravnopravnosti zbog diskriminacije koju Gradska uprava Grada Beograda vrši prema Romima koji stanuju u kontejnerskim naseljima formiranim nakon prinudnih iseljenja neformalnih naselja nisu otklonjene posledice diskriminatornog postupanja.

Naime, prošle godine Praxis je podneo pritužbu poverenici za zaštitu ravnopravnosti zbog uspostavljanja pravnog režima u kontejnerskim naseljima od strane Gradske uprave, koji ne važi za ostale kategorije stanovnika. Ovim pravnim režimom Gradska uprava propisala je da u slučaju da Romi koji stanuju u kontejnerskim naseljima ne usvoje „pravila lepog ponašanja prema predstavnicima institucija grada Beograda“, zatim ne pokažu „aktivan odnos prema naporima Grada da se socijalizuju pojedinci i njihove porodice“ ili pak ukoliko „prime goste u kontejnerima u kojima stanuju“, oni mogu biti prinudno iseljeni iz alternativnog smeštaja koji im je obezbeđen. Istovremeno, odredbe Kućnog reda koje su gradske vlasti nametnule stanovnicima kontejnerskih naselja podsticale su predrasude i stereotipe prema Romima.

Na osnovu ovih diskriminatornih odredbi, Gradska uprava iselila je najmanje 11 porodica (44 osobe), a gorepomenutom preporukom poverenice trebalo je da dođe do otklanjanja posledica diskriminacije. Međutim, više od godinu dana od donošenja ove preporuke Gradska uprava to nije učinila, odnosno samo je delimično postupila po preporuci.

Umesto izmene Kućnog reda koji je važio za stanovnike kontejnerskih naselja i usvajanja novog, Gradska uprava je u „dogovoru“ sa stanovnicima naselja donela „Pravila za bolji i zdraviji život“ kojima su preformulisana prethodna pravila Kućnog reda. Istovremeno, osim obaveze usvajanja „pravila lepog ponašanja prema predstavnicima institucija Grada Beograda“ razlozi za iseljenje iz mobilnih stambenih jedinica su ostali isti, a prinudna iseljenja Roma koji stanuju u ovim naseljima se nastavljaju.

Nakon sastanka koji su Praxis, Regionalni centar za manjine i Evropski centar za prava Roma održali sa predstavnicima stručne službe Poverenika za zaštitu ravnopravnosti, poverenica se obratila Gradskoj upravi Grada Beograda ukazujući na potrebu da se prilikom određivanja lokacija za stanovanje Roma vodi računa o izbegavanju stvaranja segregisanih naselja.

Naime, poverenica je Gradskoj upravi Grada Beograda ukazala na ratifikovane međunarodne ugovore kojima se garantuju ljudska prava, ustavna i zakonska načela, kao i programska i strateška opredeljenja Republike Srbije u oblasti zaštite manjina i sprečavanja segragacije i diskriminacije. Nadalje je poverenica ukazala da trajno stambeno zbrinjavanje Roma ne bi smelo da dovede do dalje socijalne isključenosti ove grupe ljudi, jer na to Republiku Srbiju, kao i Grad Beograd, obavezuju međunarodne konvencije i domaći propisi.

Imajući u vidu da je Generalnim planom Beograda 2021 i posebnim evidencijama i spiskovima uz ovaj plan određeno 58 lokacija u Beogradu namenjenih socijalnom stanovanju i drugim oblicima jeftine stambene izgradnje, poverenica je izrazila mišljenje da izgradnja socijalnih stanova na ovim lokacijama predstavlјa solidan osnov za stambeno zbrinjavanje romskih porodica i početak njihove dalje integracije. Kako određivanje lokacija za socijalno stanovanje stvara preduslov za ostvarivanje prava Roma na adekvatno stanovanje, poverenica je Gradskoj upravi ukazala da bi se gornaveden način rešavanja stambenog pitanja u velikoj meri razlikovao od dosadašnje loše prakse, koja je često dovodila do stvaranja čisto romskih naselјa i segregacije Roma.

Na kraju, poverenica je izrazila očekivanja da će gradonačelnik iskoristiti sva svoja ovlašćenja i obezbediti da se prilikom određivanja lokacija za izgradnju socijalnih stanova vodi računa o određivanju dovoljnog broja adekvatnih lokacija koje će biti u skladu sa međunarodnim standardima i propisma kojima je ova oblast regulisana.


Preuzmite: Obraćanje poverenice za zaštitu ravnopravnosti Gradskoj upravi Grada Beograda

Dana 29. oktobra 2013. godine u Bujanovcu je održana tribina za pripadnike romske zajednice u okviru projekta „Ravnopravna šansa za bolje perspektive, jačanje romskog naroda u borbi protiv diskriminacije“ koji sprovodi Poverenik za zaštitu ravnopravnosti u saradnji sa Praxisom. Cilj ove informativne i edukativne kampanje jeste podizanje svesti i osnaživanje romske nacionalne manjine u borbi protiv diskriminacije. Tribini su prisustvovali predstavnici organizacija čije su aktivnosti usmerene na zaštitu i pomoć marginalizovanim i osetljivim društvenim grupama.

Nakon predstavljanja institucije, organizacije i nadležnosti, predstavnici Poverenika za zaštitu ravnopravnosti upoznali su prisutne sa pojmom diskriminacije i njenim oblicima. Na osnovu mnogobrojnih primera iz prakse u radu institucije, nastojali su da učesnicima tribine ukažu na razlike u ponašanjima koja predstavljaju diskriminaciju od onih koja to nisu i istovremeno pozvali prisutne da na pojavu kršenja prava na jednakost reaguju podnošenjem pritužbe, čak i onda kada nisu sigurni da je reč o diskriminaciji. Ukoliko je iz sadržaja pritužbe jasno da se ne radi o diskriminaciji, već o povredi nekog drugog prava, zaposleni u kancelariji Poverenika uputiće podnosioca pritužbe na nadležni organ kome bi trebalo da se obrati radi zaštite svojih prava. Ističući značaj podnošenja pritužbe Povereniku u sveobuhvatnoj borbi protiv diskriminacije i izgradnji tolerantnog društva, predstavnici Poverenika istakli su da je postupak besplatan i oslobođen formalnosti, kao i da se pritužba može podneti putem pošte.

Predstavnica Praxisa upoznala je učesnike tribine sa pojmom i sadržinom osnovnih ljudskih prava, kao i mehanizmima za pristup i zaštitu istih. Pored toga, ukazala je na najčešće probleme i prepreke u praksi, ističući loša sistemska rešenja ili manjkavosti u radu organa u postupcima za ostvarivanje prava kada je reč o osetljivim društvenim grupama, posebno Romima.

Aktivnim učešćem tokom tribine, iznoseći sopstvena iskustva i zapažanja, prisutni su istakli otežan i veoma često onemogućen pristup osnovnim ljudskim pravima. U osnovi, smatraju da su socijalno izopšteni i obespravljeni, te da su veoma često žrtve diskriminacije na osnovu pripadnosti romskoj nacionalnoj manjini. Ipak, među samim pripadnicima romske populacije svest o njihovom pravu na jednak tretman je nizak, a često se pojava diskriminacije minimizira i predstavlja kao društveno prihvatljivo ponašanje. Razlog takve pojave je najčešće strah od odmazde za ono lice koje bi se zbog kršenja prava na jednakost pritužilo.

Dana 8. novembra 2013. godine u Surdulici je održana javna tribina za pripadnike romske zajednice u okviru projekta Poverenika za zaštitu ravnopravnosti „Ravnopravna šansa za bolje perspektive, jačanje romskog naroda u borbi protiv diskriminacije“, koji se sprovodi u saradnji sa Praxisom.

Na izuzetno posećenom skupu predstavljene su nadležnosti Poverenika za zaštitu ravnopravnosti i mehanizmi zaštite od diskriminacije u Srbiji. U interaktivnoj diskusiji predstavljeni su konkretni slučajevi diskriminatornog ponašanja prema Romima, dok su predstavnici romske manjine i nevladinih organizacija koje se bave zaštitom njihovih prava, ohrabreni da u slučajevima diskriminacije podnesu pritužbu Povereniku.

Učesnici skupa su naveli da su često žrtve diskriminatornog ponašanja, naročito kada je u pitanju ostvarivanje prava na socijalnu zaštitu, odnosno da često postoji ćutanje uprave na njihove zahteve ili nejednak tretman. Sfera rada i zapošljavanja prepoznata je kao ključna oblast u kojoj se javlja diskriminacija. Prisutnima je detaljno objašnjen postupak pred Poverenikom i način za podnošenje pritužbe. Predstavnici kancelarije Poverenika za zaštitu ravnopravnosti naglasili su postojanje izrazite socijalne distance između romske populacije i neromskog stanovništva, te činjenicu da su Romi veoma često diskriminisani zbog svoje nacionalne pripadnosti. Uprkos tome, predočeno je da je broj podnetih pritužbi za zaštitu od diskriminacije od strane pripadnika romske nacionalne manjine zabrinjavajuće mali. Stoga je naglašena važnost preuzimanja aktivne uloge u borbi protiv diskriminacije od strane pripadnika ugrožene grupe. Istaknuto je da je postupak po pritužbi besplatan, da je ekspeditivan, da su zahtevi u pogledu forme pritužbe minimalni, u skladu sa čim je prisutnima sugerisano na dostupnost i jednostavnost postupka po pritužbi, kao instrumentu zaštite od diskriminacije. Predstavnci kancelarije Poverenika za zaštitu ravnopravnosti upoznali su prisutne sa tokom pojedinih postupaka koji su, zbog diskriminacije Roma, sprovedeni pred ovom institucijom, kao i sa najznačajnijim karakteristikama postupaka koji su pokrenuti pred nadležnim sudom.

Predstavnica Praxisa je, izlaganjem o problemima i preprekama koji se u praksi javljaju kada je u pitanju pristup osnovnim ljudskim pravima, doprinela predstavljanju predmetnog pitanja i inicirala diskusiju učesnika tribine o zapažanjima i iskustvima u navedenoj oblasti. Na osnovu komentara i stavova učesnika moglo se zaključiti da među pripadnicima romske zajednice svest o zabranjenosti diskriminacije postoji, ali je uočljiva potreba za preduzimanjem aktivnih mera kojima bi se romska populacija dodatno motivisala - kako u smislu upoznavanja sa raspoloživim mehanizmima zaštite svojih prava, tako i u pogledu spremnosti na preduzimanje konkretnih koraka unapređenja uslova života čitave romske zajednice. Takođe je zaključeno da treba još puno raditi na eliminisanju stereotipa i predrasuda koji prema Romima i dalje postoje.

Po završetku tribine predstavnici Poverenika i Praxisa posetili su romsko naselje Gornja mahala, čiji su najmlađi stanovnici učestvovali u filmskom projektu „Jednaki" – omnibusu od 8 kratkih filmova koji za temu imaju dečija prava i probleme kojima su pogođena deca, a čiju je realizaciju podržao Poverenik za zaštitu ravnopravnosti.

Nаcrt Zаkоnа о bеsplаtnој prаvnој pоmоći, trеći pо rеdu, ukоlikо budе usvојеn, dоvеšćе dо tоgа dа ćе rеtkо kо ispuniti uslоvе zа bеsplаtnо аdvоkаtskо zаstupаnjе, а аkо i ispuni uslоvе, nеćе biti pružаlаcа tе pоmоći. Zbоg оdrеdbi kојimа sе rеgulišе rаd budućih pružаlаcа bеsplаtnе prаvnе pоmоći, i prеtnji nоvčаnim kаznаmа dо miliоn dinаrа, tеškо dа ćе biti zаintеrеsоvаnih аdvоkаtа, prаvnih klinikа i nеvlаdinih оrgаnizаciја sprеmnih dа pоd prеdlоžеnim uslоvimа оvu vrstu pоmоći pružајu grаđаnimа.

Nacrt Zаkоnа о bеsplаtnој prаvnој pоmоći sаdrži nеkоlikо klјučnih nеdоstаtаkа: spоrnо dеfinisаnjе kоrisnikа bеsplаtnе prаvnе pоmоći i kоmplikоvаn pоstupаk krоz kојi оni mоrајu dа prоđu dа bi оstvаrili prаvо nа bеsplаtnu prаvnu pоmоć, izbоr Cеntаrа zа sоciјаlni rаd kао оrgаnа uprаvе kојi rеšаvа pо zаhtеvimа zа bеsplаtnu prаvnu pоmоć, tе kаznеnе оdrеdbе kоје prеdstаvlјајu prеtnju zа svе оnе kојi su dо sаdа prо bоnо pružаli prаvnu pоmоć, а kојi sе ni u nоvоm zаkоnu nеćе finаnsirаti nа tеrеt budžеtа Rеpublikе Srbiје

Оčеkuје sе, dаklе, оd nајsirоmаšniјih i sоciјаlnо ugrоžеnih grаđаnа dа znајu dа li uоpštе imајu prаvо nа bеsplаtnu prаvnu pоmоć pо оvоm zаkоnu, а dа zаtim, u sklаdu sа Ustаvоm, nаvеdu kоје im је prаvо ili slоbоdа pоvrеđеnо i dа tо svе pоpunе u fоrmulаru?!

Pоpunjаvаnjе fоrmulаrа ćе biti prоblеm i zа оsоbе sа invаliditеtоm, kао i оnе kоје su prinudnо hоspitаlizоvаnе ili prоtiv kојih sе vоdi pоstupаk zа lišеnjе pоslоvnе spоsоbnоsti.

Nacrt zаkоnа, tаkоđе, prеdviđа dа kоrisnici zаhtеv zа bеsplаtnu prаvnu pоmоć pоdnоsе nаdlеžnоm Cеntru zа sоciјаlni rаd, kојi је dužаn dа u rоku оd 7 dаnа, оdnоsnо 48 sаti u hitnim slučајеvimа, dоnеsе rеšеnjе kојim оvај zаhtеv usvаја ili оdbiја.

Cеntri zа sоciјаlni rаd vеć sаdа imајu prеvеliki оbim pоslа, а svi kојimа је pоznаtо stаnjе u cеntrimа zа sоciјаlni rаd оdličnо znајu dа cеntri nеćе biti u mоgućnоsti dа оdgоvоrе nа prеdviđеnе rоkоvе i dа prоcеnjuјu ispunjеnоst uslоvа zа pružаnjе оvе pоmоći. Cеntri zа sоciјаlni rаd bi, prilikоm оdlučivаnjа о tоmе kо imа prаvо nа bеsplаtnu prаvnu pоmоć, čеstо bili i u sukоbu intеrеsа sа pоtеnciјаlnim kоrisnicimа bеsplаtnе prаvnе pоmоći.

Nacrtom zаkоnа prеdviđеnа је rеgistrаciјa svih pružаlаcа, uz оdrеđеnjе dа držаvа nеćе plаćаti pružаnjе primаrnе prаvnе pоmоći (dаvаnjе prаvnih sаvеtа, pisаnjе tužbi i pоdnеsаkа). Оvdе sе nе ubrајајu lоkаlnе sаmоuprаvе kоје su dužnе dа iz sоpstvеnih srеdstаvа оbеzbеdе оstvаrivаnjе оvоg prаvа.

Kаd је rеč о pružаоcimа sеkundаrnе bеsplаtnе prаvnе pоmоći (zаstupаnjе nа sudu i mеdiјаciја), Nacrt zаkоnа prеdviđа dа ćе držаvа finаnsirаti tu vrstu pоmоći оndа kаdа је u pоstupku оdlučеnо u kоrist kоrisnikа i kаdа је sud dоnео оdluku о nаdоknаdi trоškоvа pružеnе bеsplаtnе pоmоći nа tеrеt drugе strаnе. Dаklе, rаd аdvоkаtа ćе biti plаćеn sаmо аkо sе ispunе оvа dvа uslоvа.

Svојim kаznеnim оdrеdbаmа оvај prеdlоg zаkоnа ćе sigurnо dоvеsti dо smаnjеnjа vеć iоnаkо mаlоg brоја pružаlаcа bеsplаtnе prаvnе pоmоći u Srbiјi, јеr zаštо bi ikо rizikоvао dа pružа оvu vrstu pоmоći i prо bоnо kаdа mu sе prеti drаkоnskim nоvčаnim kаznаmа dо miliоn dinаrа.

Nеvlаdinе оrgаnizаciје kоје pružајu bеsplаtnu prаvnu pоmоć grаđаnimа Srbiје јаvnо izrаžаvајu zаbrinutоst zbоg prеdlоžеnih оdrеdbi оvоg zаkоnа kојimа ćе sе sаsvim sigurnо uticаti nа аutоnоmiјu udružеnjа grаđаnа i kоје prеdstаvlјајu оzbilјnu prеtnju zа budući sistеm pružаlаcа bеsplаtnе prаvnе pоmоći.

Zbоg svеgа iznеtоg, zаkоn sе mоrа hitnо vrаtiti nа dоrаdu. Оvаkаv kаkаv је, nаprаvićе višе štеtе nеgо kоristi!

Preuzmite saopštenje za medije: Nеvlаdinе оrgаnizаciје kоје pružајu bеsplаtnu prаvnu pоmоć оštrо kritikuјu Nаcrt Zаkоnа о bеsplаtnој prаvnој pоmоći

Two statelessness-related events took place in Belgrade this April, with an aim to greet Serbia’s recent accession to the Convention on the Reduction of Statelessness and once again remind the public of the problem of persons not recognized as citizens of any country.

First, Greg Constantine’s exhibition Nowhere People opened on 2 April – a series of captivating photos that depicted the unforgettable faces and stories of some of the world’s most vulnerable stateless groups. Each of those moving pictures was followed by an even more moving explanation about deprivation that stateless communities face because of denied nationality. Greg Constantine himself flawlessly introduced their plight with Hannah Arendt’s words equating their state of being “stripped of citizenship” with a state of “being stripped of worldliness”.

On the following day, a seminar on statelessness took place at the Belgrade Faculty of Law. The seminar was initiated by UNCHR as a part of the Refugee Legal Clinic project where the sixth generation of students of this programme had an opportunity to learn about the essence and scope of this problem in the world from experts in this field – Laura van Waas, Senior Researcher and Manager of the Statelessness Programme at the Tilburg Law School, and Mirna Adjami, Senior Statelessness Advisor at UNHCR HQ in Geneva. On the other side, Davor Rako from UNHCR Serbia Legal Protection Unit and Ivanka Kostic, Praxis Executive Director, explained how this problem affects Serbia, introduced Praxis’ and UNCHR’s activities related to persons at risk of statelessness, and, above all, clarified who persons at risk of statelessness in Serbia are.

Among those persons, we can find those who had once been registered in citizenship registry books, but these records were destroyed. Others are facing difficulties in proving the fact of their birth and origin. Even though they mostly do have a connection with a country which is sufficient for acquiring citizenship, and the “only” step separating them from acquiring the nationality is going through various procedures, many do not manage to make that step – to prove their earlier registration in citizenship registry books or their identity and origin.

The plight is even more serious among those who have a connection with more than one country. Their difficulties can be easily shown in the following Praxis case – the case of Behara, her daughter Ajsha and grandson Rahman.

Behara is from Macedonia, but has lived in Serbia since the 1980’s. After the dissolution of former Yugoslavia, she couldn`t acquire Serbian citizenship because of the impossibility of registering her residence. Later she discovered that she was not registered as a Macedonian citizen either. Behara’s daughter Ajsha grew up undocumented. Two years ago, she finally obtained a birth certificate, but remained without citizenship – because of her mother’s unresolved status. While still undocumented, Ajsha gave birth to her son Rahman. The procedure of his registration is still on-going but its outcome and Rahman’s nationality status remain unpredictable. The answer to the question of Rahman’s nationality could be given only after the citizenship of his mother Ajsa is determined, which will be possible only after the determination of her mother Behara’s citizenship. In order to determine Behara’s citizenship, it is first necessary to determine her parents’ citizenship. But they passed away and only their names are known. The final answer to the question about Rahman’s and Ajsha’s citizenship lies somewhere among the four generations of persons with no determined citizenship, connections with the two countries and endless difficulties with proving the citizenship of Rahman’s grandmother and Ajsha’s mother Behara whose undetermined citizenship triggered a whole series. As long as this uncertainty lasts, they are deprived of basic human rights.

Behara, Rahman and Ajsha are only three out of some 3,000 persons identified by Praxis who face similar risks.

Turning back again to the aforementioned seminar, both Laura van Waas and Mirna Adjami have pointed out that a significant part of the fight against statelessness is its identification, as well as the prevention of statelessness among those who are in danger of remaining without a nationality. Similar motivation lies behind Praxis’ attempts to make visible the problems of people like Ajsha, Rahman and Behara – it comes from convictions that the prevention of statelessness and full respect for the right to a nationality will be possible only if all those whose right to a nationality is being violated are made visible and if we keep on striving to find ways to improve the position of all those who are unprotected due to their disputed nationality. Behara’s case depicts how easily one unresolved nationality status may lead to new generations of persons whose basic human rights are denied because of vague nationality and warns us how important it is to react before someone is permanently “stripped of worldliness”.

See the blog on ENS website